ปัจจุบันธุรกิจกำลังเฝ้ารอคนรุ่นใหม่อายุ 20 ปี เป้าหมายคือผู้ชำนาญงาน
สังคมธุรกิจของศตวรรษที่ 21 ซึ่งใกล้จะมาถึงแท้ที่จริงแล้วจะเป็นสังคมอย่างไร
บางทีอาจสามารถคาคคะเนไปต่างๆ นานาแต่หวังว่าคุณคงเริ่มต้นคาคคะเนเหตุการณ์ของ 10 ปีให้หลังอย่างแม่นยำตั้งแต่บัดนี้ ทั้งนี้เพื่อให้ตนเองสามารถกลายเป็นผู้บริหารซึ่งอยู่เหนือการเปลี่ยนแปลงเพราะว่า 10 ปีมานี้ข้าพเจ้าเคยเห็นผู้บริหารมากมายที่ไม่อาจปรับตัวให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงได้
ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ ยุคสมัยยังคงเปลี่ยนแปลงใหม่ขึ้นทุกวัน แต่การเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน มันจะต้องมีนิมิตบางอย่างเป็นแน่ และภายนอกบริษัทจะเปลี่ยนแปลงก่อนในบริษัท
ขณะนี้วงการธุรกิจหลายวงการได้ทำการผลิตประเภทผลิตภัณฑ์มาก แต่จำนวนน้อย ผลิตภัณฑ์ได้คุณภาพสูง ราคาสูงนี้คือเรื่องธรรมดาที่สุด แต่เมื่อ ปีก่อน วงการธุรกิจต่างๆ ยังคงอยู่ในยุคสมัยของการผลิตจำนวนมาก
ช่วงระยะซึ่งข้าพเจ้าเป็นพนักงานของบริษัท ข้าพเจ้าเคยทำงานในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการสั่งซื้อสินค้าในขณะนั้นคือ ไม่ว่าจะสั่งซื้ออะไรก็ตามสินค้านั้นต้องมีสีฟ้า สีดำ สีขาวจะต้องขายได้แน่นอน
แต่ว่าเมื่อจัดเรียงสินค้าไว้ในห้างแล้วสินค้าที่ขายได้ก่อนมักจะเป็นสินค้าที่ผ่านการออกแบบหรือมีแผ่นภาพ ซึ่งสามารถดึงดูดความสนใจของลูกค้า แน่นอนสินค้าเหล่านี้ในสต๊อกย่อมเหลือน้อย แต่ว่าเมื่อสั่งซื้อสินค้าเหล่านี้จากผู้ผลิตและเร่งให้เขาส่งสินค้าโดยเร็ว แต่ฝ่ายผลิตก็ไม่สามารถสนองความต้องการได้เพราะฉะนั้นหลังจากหมดฤดูขายแล้ว มีเพียงสินค้าซึ่งมีสีฟ้า สีขาว สีดำเท่านั้นที่เหลือ
วันนี้หวนคิดขึ้นมา นี่คือปรากฎการณ์ของความต้องการหลายแบบหลายอย่างของผู้บริโภค แต่ต่อมาแบบวิธีของการปรับตัวให้สอดคล้องก็จะมีแบบวิธีทีไม่เหมือนกันตามผู้รับผิดชอบการขายของทางโรงงานและบริษัทห้างร้าน
ผู้คนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของตลาดอย่างรวดเร็วเหล่านั้น จึงเปลี่ยนระบบส่งมอบสินค้าเป็นประเภทผลิตภัณฑ์มากแต่จำนวนน้อย ปรับปรุงแก้ไขแม้แต่ระบบการผลิต เพื่อให้ทางโรงงานและร้านค้ามีจุดยืนเหมือนกัน
แต่ว่าผู้มีหน้าที่รับผิดชอบและควบคุมซึ่งเพิ่งจะปรับตัวให้สอดคล้องกับระบบเก่า ๆ จึงเพียงแต่สามารถปฎิบัติตามแบบวิธีเก่า ๆ ผลที่สุดนึกออกไม่ยากเลยว่า บริษัทนั้นจะไม่ได้รับความเชื่อถือจากลูกค้า
ทำอย่างไรจึงจะได้รับการยอมรับจากผู้ชำนาญงาน
ผู้ชำนาญงานมิเพียงแต่สามารถมีเทคนิคและความรู้เฉพาะในขอบเขตที่กำหนดไว้เท่านั้น ยังต้องมีความสามารถในการรวบรวมข่าวสารสำหรับหน่วยงานอื่น ๆ และยังต้องมีความสามารถในการพูดจูงใจผู้บังคับบัญชา จำเป็นต้องมีจิตสำนึกว่าความรู้และเทคนิคซึ่งเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานจะค่อย ๆ เก่าคร่ำครึไปตามกาลเวลา ต้องมีจิตสำนึกเช่นนี้จึงสามารถนับได้ว่าเป็นผู้ชำนาญงาน
สิ่งที่ข้าพเจ้าจะยกขึ้นมากล่าวเป็นข้อ ๆ คือสิ่งซึ่งผู้รับผิดชอบและควบคุมที่มีอายุ 20 ปี ต้องการเป็นพิเศษรวมทั้งวิธีรวบรวมข่าวสาร วิธีเสนอความเห็นวิธีสร้างมนุษยสัมพันธ์ วิธีเพาะเลี้ยงผู้ใต้บังคับบัญชา และวิธีทำให้ตนเองเจริญเติบโต ฝึกให้มีความสามารถเหล่านี้ จึงจะได้รับการยอมรับจากผู้ชำนาญงาน
แต่ผู้บริหารส่วนใหญ่ไม่สามารถปรับตัวให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงข้อบกพร่องร่วมกันคือ เขาเพียงแต่สนใจเรื่องราวภายในขอบเขตของงานซึ่งตนเองได้รับมอบหมายเท่านั้น ไม่ก้าวออกมาแม้แต่ก้าวเดียว และความสามารถเหล่านี้ ถ้าหากว่าจะต้องรอให้ถึงอายุ 40 ปี หรือ 50 ปี จึงศึกษาก็สายเกินไปแล้ว ตั้งแต่นี้ไปคนที่มุ่งมั่นจะเป็นผู้บริหารต้องตั้งใจศึกษาตั้งแต่อายุ 20 ปี
