วาดภาพชีวิตของตนเองเดี๋ยวนี้
คุณสามารถออกแบบชีวิตของตนเองได้หรือไม่?
ผู้คนมักกล่าวเสมอว่าผู้บริหารต้องมองการณ์ไกลถึง 5 ปี 10 ปี ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับการคิดเช่นนี้ แต่ว่าเรื่องนี้จะไม่มีเงื่อนไขข้อแรกไม่ได้นั่นก็คือจำต้องมีการออกแบบชีวิตของตนเองก่อน
ท่าทีในการดำรงชีพของมนุษย์สามารถแบ่งออกเป็น 2 ชนิด ชนิดแรกคือเรื่องของวันพรุ่งนี้ มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ เพราะฉะนั้นการยอมทุ่มเทพลังทั้งหมดเพื่อมีชีวิตอยู่ในวันนี้ จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
และอีกชนิดหนึ่งคือ “ข้าพเจ้าเคยวาดภาพลักษณ์ของตนเอง หวังว่า เมื่อถึงอายุ 40 ปี ความสำเร็จในชีวิตของตนเองจะต้อง...เพราะเหตุนี้ขณะนี้ข้าพเจ้าจึงมีชีวิตอยู่อย่างนี้” จะเลือกชนิดใดคือสิทธิเสรีภาพของแต่ละคน แต่ว่าข้าพเจ้ายังคงเสนอให้เลือกชนิดหลัง
กล่าวโดยสรุป สิ่งที่เรียกว่าออกแบบชีวิตก็คือ ก่อนเหตุการณ์ต้องคิดถึงวิถีชีวิตของตนเองด้วยความละเอียดรอบคอบ คิดอย่างไรหรือ? ถ้าหากคุณอยู่ตัวคนเดียว คุณจะแต่งงานไหม? ถ้าหากจะแต่งงาน จะแต่งเมื่อไรเล่า? ต้องการจะมีบุตรกี่คน หรืออยากจะมีครอบครัวอย่างไรหรือ?
นอกจากนี้แล้ว จะจัดการกับเรื่องบ้านพักอาศัยอย่างไร? รักษาสภาพเดิมใช่ใหม? ถ้าหากจะซื้อบ้านใหม่ จะเอาเงินมาจากไหนมาซื้อ? ต้องเก็บสะสมกี่ปีจึงจะมีเงินซื้อบ้าน เป็นต้น
วิธีวาดภาพชีวิตหลายชนิด
ขณะนี้คุณ K คือประธานบริษัทแห่งหนึ่ง เขาพูดถึงวิธีวาดภาพชีวิตของเขาว่า เขายึดอายุ 80 ปี เป็นอายุมาตรฐานของชีวิต เขาจัดปฎิทินของเขาสิ้นสุดเมื่อเขามีอายุ 82 ปี เขาเขียนไว้ในปฎิทินว่า เมื่ออายุกี่ปีเขาคิดจะทำอะไร เวลาผ่านไปแต่ละวันเขาก็จะใช้เครื่องหมาย X ขีดวันที่ผ่านไปทิ้งเสีย
เขาปฎิบัติเช่นนี้ ทำให้เขาสามารถทราบว่าชีวิตของตนเองเหลืออยู่กี่วัน สามารถปฎิบัติตามขั้นตอนของชีวิตที่ตนเองได้กำหนดไว้ว่า วันนี้ สัปดาห์นี้ เดือนนี้ หรือปีนี้ต้องทำอะไร
อย่าพอใจกับเทคนิคซึ่งตนเองมีอยู่ในขณะนี้
ด้วยเหตุนี้จะอย่างไรก็ตามแต่หวังว่าคุณคงเขียนวิธีสร้างตนเองเข้าไปในภาพชีวิต ทั้งนี้เพื่อสะดวกในการรับมือกับเรื่องราวต่าง ๆ นอกจากนี้แล้วปัญหาประชากรสุดยอดของเทคโนโลยี่และวิทยาศาสตร์หลายแง่หลายมุมของการประกอบธุรกิจก็คือ ปัจจัยสำคัญซึ่งทำให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลง จุดนี้คุณต้องจดจำไว้
โดยเฉพาะผู้บริหารฝ่ายเทคนิคเมื่อมีเทคนิคใหม่ ๆ ออกมา เทคนิค ซึ่งมีอยู่ในขณะนี้ก็จะเสื่อมถอยไปอย่างรวดเร็ว ตัวอย่างเช่น เมื่อก่อนนี้ใช้ลูกคิดจะคิดเลขได้เร็วมาก แต่ต่อมามีเครื่องคิดเลขเกิดขึ้น ค่าของลูกคิดก็หมดไปตามธรรมชาติ
นั่นก็คือ ถ้าหากเพียงแต่อาศัยเทคนิคที่มีอยู่ในขณะนี้ ในอนาคตอันใกล้นี้คุณจะไม่สามารถไปนำผู้อื่นได้ เพราะฉะนั้นจำต้องเขียนวิธีศึกษาเทคนิคใหม่ ๆ ลงในภาพชีวิตของตนเอง