ข้อคิดแห่งความสำเร็จ

แสวงหาความคิดวางเค้าโครงนอกสถานที่ทำงาน

เปลี่ยนทรรศนะก็สามารถมองออกว่าจุดปัญหาอยู่ตรงไหน

คุณ K คือผู้จัดการร้านอาหารประเภทบริการตัวเอง เขามีเรื่องในใจที่ทับถมกันเรื่องแล้วเรื่องเล่า แน่นอนหนึ่งในเรื่องที่เขากลัดกลุ้มก็คือขายไม่ได้ นอกจากนี้เขายังเบื่อหน่ายการควบคุมดูแลเหล่าพนักงาน ทั้งนี้เป็นเพราะว่ากว่าจะรับพนักงานเข้ามาทำงานได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่พนักงานทำได้ไม่กี่วันก็ลาออก มิเพียงเช่นนี้ ผู้ซึ่งมาสมัครงานก็น้อยลงทุก ๆ ปี เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่ต้องพูดถึงการปรับปรุงการบริการแล้ว

ทุก ๆ เดือนที่เขาเข้าประชุมผู้จัดการร้าน เขาจำต้องอ้างว่าของขายไม่ดี ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่ง หลังจากประชุมเสร็แล้ว เขาได้พูดคุยกับผู้จัดการร้านคนอื่น ๆ ทำให้เขารู้ว่าผู้จัดการคนอื่น ๆ ก็มีความกลัดกลุ้มเหมือนกันกับเขา ที่แท้ความรู้สึกว่า “เป็นเช่นนี้ต่อไปจะทำอย่างไร ?” คือปัญหาร่วมกันของพวกเรา

คุณ K ได้ไปปรึกษาหารือกับผู้บังคับบัญชาของเขา ผู้บังคับบัญชากล่าวกับเขาว่าที่จริงเรื่องที่คุณพูดก็กำลังเป็นปัญหาสำคัญของบริษัทใหญ่ ก่อนนี้ การรับสมัครพนักงานทางบริษัทใหญ่ได้มอบให้เป็นหน้าที่ของผู้จัดการร้าน แต่เหตุการณ์ร้ายแรงถึงขั้นนี้ผมกำลังคิดหาวิธีการและแผนการบางอย่างเพื่อรับมือ ....

ก่อนที่คุณ K จะคิดถึงวิธีการและแผนการเพื่อรับมือกับเหตุการณ์เกิดขึ้นทั่งทั้งบริษัท เขาได้คิดตริตรองถึงวิธีการและแผนการเพื่อรับมือกับเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นภายในร้านที่ตนเองรับผิดชอบก่อน คุณ K กล่าวถึงวิธีการและแผนการในการขยายสาขาทั่วประเทศของบริษัทใหญ่อย่างมากก็คือการโฆษณาทางโทรทัศน์ หรือลงโฆษณาทางหน้าหนังสือพิมพ์ เพราะฉะนั้นเขาจึงคิดจะเริ่มต้นรวบรวมข่าวสารเสียใหม่ และคิดตริตรองว่าเพราะอะไรจึงไม่มีใครมาสมัครงาน

คุณ K ได้ถามพนักงานคนหนึ่งซึ่งอยู่ทำงานกับเขาได้สามปีแล้ว จากการพูดคุยเขาค้นพบสิ่งซึ่งเมื่อก่อนยังไม่เคยค้นพบมาก่อนดังนี้

1. พนักงานถือว่าแม่บ้านเป็นใหญ่ เมื่อแม่บ้านเหล่านี้กลับถึงบ้านก็สามารถติดต่อกับเครือข่ายข่าวกรองของถิ่นนี้

2. ท่ามกลางการพูดคุยระหว่างพนักงานด้วยกัน มักจะนำตนเองไปเปรียบเทียบกับการทำงานของคนอื่น ๆ

3. ขณะที่เขาทำงานในสถานที่แห่งนั้นด้วยความสนใจ เขาก็จะนำคนที่ตนเองคุ้นเคยเข้ามาทำงานด้วย

4. เมื่อได้ยินผู้อื่นวิพากษ์วิจารณ์ร้านซึ่งตนเองทำงานอยู่ไปในทางที่ไม่ดี ความฮึกเหิมในการทำงานจะเสื่อมถอยโดยเร็ว

5. เมื่อพนักงานลาออกจากร้านนั้นไปแล้ว เขาจะมอบสิ่งต่าง ๆ ในร้านด้วยสายตาของลูกค้า

จุดทรรศนะซึ่งคุณ K ค้นพบไม่ได้อยู่ที่ “เพราะอะไรจึงไม่มีใครมาสมัครงาน” แต่อยู่ที่ “อะไรคือสิ่งที่ทำให้พนักงานรู้สึกถึงเสน่ห์ของสถานที่ทำงาน” นี่คือสิ่งซึ่ง คุณ K ค้นพบใหม่

หากจะเปลี่ยนทรรศนะในที่นี้ ก็จะต้องขุดเอาวิธีซึ่งเมื่อก่อนคิดไม่ออกเอาออกมา นี่คือปัญหาสำคัญ และสิ่งสำคัญที่สุดคือผู้รับผิดชอบและควบคุมดูแลต้องเปลี่ยนสาระสำคัญจาก “เพราะอะไรจึงไม่มีใครมาสมัครงาน” มาเป็น “สร้างสถานที่ทำงานให้มีเสน่ห์”